دورکاری و مرخصی اجباری در شرایط جنگ چگونه است؟

تریبون اقتصاد_در شرایط خاص و غیرقابل پیش‌بینی از جمله جنگ، وقوع بلایای طبیعی یا تهدیدات امنیتی که امکان حضور فیزیکی کارکنان در محل کار وجود ندارد یا با دشواری‌های جدی همراه است، اجرای دورکاری و اعطای مرخصی اجباری از سوی کارفرمایان امری ضروری تلقی می‌شود.

به گزارش ایسنا، بر اساس تعاریف موجود، دورکاری یکی از روش‌های نوین فعالیت شغلی خارج از محیط‌های اداری سنتی است که با استفاده از ابزارهایی نظیر کامپیوتر، لپ‌تاپ و تلفن همراه، امکان ارتباط مستمر کارکنان با کارفرمایان، همکاران و مشتریان را فراهم می‌کند. این شیوه صرفاً برای مشاغلی قابل اجراست که انجام آن‌ها بدون حضور فیزیکی امکان‌پذیر باشد.

کارشناسان معتقدند در دوران بحران، از جمله شرایط اضطراری، دورکاری می‌تواند نقش مهمی در تداوم فعالیت‌ها و کاهش ریسک‌های کاری ایفا کند. توسعه زیرساخت‌های اینترنتی و گسترش تجارت‌های آنلاین نیز تحقق این روش را تسهیل کرده است.

در همین حال، مرخصی اجباری نیز به عنوان یکی از اقدامات مکمل دورکاری در چنین شرایطی اعمال می‌شود. این نوع مرخصی، معمولاً در شرایط خاصی مانند بروز قوه قهریه، وقوع جنگ، سیل، زلزله، قطعی برق، یا بازسازی کارگاه‌ها در دستور کار کارفرمایان قرار می‌گیرد.

طبق مقررات، مرخصی اجباری باید با پرداخت حقوق همراه باشد و نباید از سهم مرخصی‌های استحقاقی کارکنان کسر شود. با این حال، گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی کارفرمایان به‌جای مرخصی اجباری، اقدام به اعطای مرخصی بدون حقوق می‌کنند.

مرخصی بدون حقوق که عمدتاً در مواردی مانند ادامه تحصیل، سفرهای زیارتی یا همراهی با خانواده در مأموریت‌های شغلی استفاده می‌شود، در شرایط اضطراری نیز از سوی برخی واحدهای کاری به کار گرفته می‌شود. در این موارد، توافق میان کارگر و کارفرما بر سر مدت و شرایط مرخصی بدون حقوق، مبنای قانونی دارد.