کابوس میلیونی اثاث‌کشی در تهران/ نقل‌مکان به قیمت یک جهیزیه!

تریبون اقتصاد_ در حالی که تابستان یا همان فصل نقل و انتقالات مسکن در تهران، همیشه داغ‌داغ بوده، هزینه‌های سرسام‌آور اسباب‌کشی به یکی از چالش‌های اصلی خانوارهای پایتخت‌نشین تبدیل شده است؛ از افزایش ۴۰ تا 50درصدی هزینه‌های حمل‌ونقل نسبت به سال گذشته تا تفاوت‌های چشمگیر قیمت‌ها بین محله‌های مختلف که این روزها جابه‌جایی برای بسیاری از تهرانی‌ها را نه‌تنها یک فرآیند طاقت‌فرسا، بلکه یک فشار اقتصادی کمرشکن کرده است

فشار اقتصادی اسباب‌کشی در تهران

به گزارش هفت صبح، اسباب‌کشی به عنوان یکی از رایج‌ترین تجربه‌های زندگی شهری مستاجران، برای بسیاری از تهرانی‌ها به کابوسی مالی تبدیل شده است. با افزایش تورم و هزینه‌های زندگی در پایتخت، هزینه‌های جابه‌جایی اثاثیه منزل نیز در سال ۱۴۰۴ به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

طبق گزارش‌های میدانی و اطلاعات منتشرشده توسط شرکت‌های باربری، هزینه‌های اسباب‌کشی در تهران نسبت به سال گذشته بین 40 تا ۴۵درصد رشد داشته است. این افزایش قیمت‌ها، به‌ویژه برای مستأجران که به دلیل قراردادهای یک‌ساله مجبور به جابه‌جایی‌های مکرر هستند، فشار مضاعفی را به همراه داشته است.

براساس داده‌های سایت‌های آنلاین و معتبر باربری و خدماتی، هزینه پایه وانت‌بار برای جابه‌جایی داخل شهری در تابستان سال جاری بین 400 تا 600هزار تومان برای دو ساعت کار است، در حالی‌که این رقم، سال گذشته بین 300 تا 450هزار تومان بود. برای نیسان‌بار، امسال این هزینه به 600 تا 800هزار تومان رسیده است.

همچنین هزینه خاور برای جابه‌جایی‌های درون‌شهری که معمولاً برای خانواده‌های پرجمعیت‌تر استفاده می‌شود، از یک میلیون و 400هزار تومان در سال گذشته به حدود یک میلیون و 780هزار تا 2 میلیون تومان در تابستان امسال افزایش یافته است.

طبقه‌ای چند؟

هزینه کارگران اسباب‌کشی نیز از این قاعده مستثنل نیست. طبق اطلاعات میدانی، دستمزد هر کارگر برای جابه‌جایی در طبقات پایین (زیر ۴ طبقه) در سال جاری از طبقه‌ای ۶۰۰هزار تومان شروع می‌شود و برای هر ساعت اضافه، 120هزار تومان به هزینه‌ها اضافه می‌شود. برای جابه‌جایی در طبقات بالاتر یا مسیرهای طولانی‌تر، این هزینه‌ها به‌صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.

اگر چه در سایت‌های مربوط به باربری اطلاعاتی درباره هزینه کارگران نوشته شده اما واقعیت‌های موجود نشان می‌دهد که نرخ‌ها براساس مبالغ رسمی اتحادیه باربری تعیین نمی‌شود و به دلیل ناآگاهی بسیاری از شهروندان، این نرخ‌ها رعایت نمی‌شود.

به عنوان مثال در سال جاری برای استفاده از خدمات ۲ کارگر جهت یک اسباب‌کشی ساده ۳ ساعته، بدون وسایل سنگین یا شرایط خاص، حداقل باید بین یک میلیون تا یک میلیون و 200هزار تومان هزینه در نظر گرفت. این مبلغ با در نظر گرفتن موارد اضافه مانند ساعت‌های کاری بیشتر، حمل وسایل سنگین و طبقات بالای ساختمان بدون آسانسور بیشتر هم می‌شود اما بسیاری از باربری‌ها کارگر را نه ساعتی که براساس هر طبقه حساب می‌کنند که هزینه هر طبقه 600هزار تومان است.

«میثم جوانرود» یکی از ساکنان منطقه 9 تهران به «هفت‌صبح» می‌گوید: برای حمل و اسباب‌کشی، اگر‌چه گفته بودند با احتساب پول کارگر، هزینه کلی 6 میلیون و 500هزار تومان می‌شود اما درنهایت با احتساب هزینه‌های جانبی، مثلاً هزینه هر وسیله سنگین در هر طبقه و... این مبلغ به 11 میلیون و 500هزار تومان رسید. وی افزود: این قیمت، به جز خرید چسب و نخ مخصوص بسته‌بندی و جعبه مقوایی بود که جمعاً برای آنها هم 2 میلیون تومان پرداختم.

در تماس با یک شرکت باربری آنلاین که وعده اسباب‌کشی با قیمت مقطوع و بدون انعام داده بود برای اسباب‌کشی از میدان انقلاب به سهر‌وردی جنوبی با درج اقلام سنگین از قبیل کناپه، میز ناهارخوری، یخچال و کمد از طبقه دوم در مبدا تا طبقه سوم در مقصد و با فرض پارک خاور اسباب‌کشی در نزدیک‌ترین مکان ممکن به منزل جدید جزئیات زیر به دست آمد:  خاور  26,978,000 ریال،  کارگر باربر (5 نفر) 49,050,000 ریال حمل کاناپه یا تلویزیون5 طبقه (مجموع مبدا و مقصد) 2,500,000 ریال، حمل یخچال 5 طبقه2,500,000 ریال، حمل کمد 5 طبقه 2,500,000 ریال،  حمل میز ناهارخوری(یا شیشه‌ای) 6نفره به بالا 5 طبقه 2,500,000 ریال بدون توقف در مسیر و بدون آسانسور در مبدا و مقصد در نهایت با این پیام مواجه می‌شوید:   قیمت نهایی 86,028,000 ریال که این قیمت به صورت هوشمند و برای کل زمان جابه‌جایی و بدون محدودیت زمانی 3 ساعته است. پرداخت انعام اجباری نیست.

هر که بامش بیش، خرجش بیشتر

یکی از عوامل کلیدی در تعیین هزینه‌های اسباب‌کشی، موقعیت جغرافیایی مبدأ و مقصد است. جابه‌جایی در محله‌های مرفه‌تر تهران مانند زعفرانیه، نیاوران یا الهیه معمولاً گران‌تر از مناطق متوسط یا جنوبی شهر مانند یافت‌آباد، شهرری یا نازی‌آباد است. به گفته یکی از متصدیان شرکت باربری، هزینه جابه‌جایی با خاور در محله‌های شمالی تهران برای سه ساعت کار، حدود 3 میلیون و 200هزار تا 3 میلیون و 500هزار تومان است، در حالی‌که همین خدمات در مناطق جنوبی شهر بین یک میلیون و 500هزار تا دو میلیون و 800هزار تومان هزینه دارد.

دلیل این اختلاف، نه‌تنها به تفاوت در تقاضا و سطح خدمات، بلکه به عواملی مانند ترافیک، فاصله پارک خودرو تا محل بارگیری و تعداد طبقات ساختمان‌ها برمی‌گردد. برای مثال، جابه‌جایی از یافت‌آباد به یافت‌آباد یا مناطق نزدیک مانند شهرک ولیعصر، هزینه‌ای معادل یک میلیون و 500هزار تومان برای خاور و ۴ کارگر دارد اما اگر همین جابه‌جایی به کرج یا شهرری باشد، هزینه به چند میلیون تومان افزایش می‌یابد، به‌ویژه اگر بیمه بار (حدود 200هزار تومان) نیز اضافه شود.

در محله‌های مرکزی مانند ولیعصر یا انقلاب، هزینه‌ها به دلیل ترافیک و دشواری دسترسی به پارکینگ، معمولاً ۱۰ تا ۱۵درصد بیشتر از مناطق خلوت‌تر است. این تفاوت‌های قیمتی، برای خانوارهایی که به دلیل افزایش اجاره‌بها مجبور به مهاجرت از محله‌های گران‌تر به مناطق ارزان‌تر هستند، چالش بزرگی ایجاد کرده است.

به گفته یکی از شهروندان تهرانی که اخیراً از سعادت‌آباد به تهرانسر نقل مکان کرده است: «هزینه باربری و کارگر برای جابه‌جایی ما نزدیک به 12 میلیون و 500هزار تومان شد، در حالی‌که پارسال برای جابه‌جایی در مسیری تقریباً مشابه فقط 9 میلیون و 200هزار تومان پرداخت کرده بودیم. این هزینه‌ها واقعاً کمرشکن است».

   فشار اقتصادی و تأثیرات اجتماعی

افزایش هزینه‌های اسباب‌کشی تنها بخشی از مشکلات اقتصادی خانوارهای تهرانی است. طبق گزارش مرکز آمار ایران، تورم نقطه‌به‌نقطه در سال ۱۴۰۴ به بیش از ۳۵درصد رسیده است و این افزایش در بخش‌هایی مانند حمل‌ونقل و خدمات حتی بیشتر احساس می‌شود. برای بسیاری از خانواده‌های متوسط و کم‌درآمد، این هزینه‌ها به معنای کاهش بودجه برای سایر نیازهای ضروری مانند غذا، آموزش یا درمان است.

به عنوان مثال، یک خانواده چهار نفره که در سال گذشته با بودجه 2 میلیون و 500هزار تومان می‌توانست اسباب‌کشی خود را با خاور و ۴ کارگر انجام دهد، حالا باید حداقل 3 میلیون و 500هزار تا 4 میلیون تومان برای همان خدمات بپردازد. این در حالی است که درآمدهای بسیاری از خانوارها متناسب با تورم افزایش نیافته است. یکی از کارگران باربری هم در گفت‌وگو با «هفت‌صبح» اظهار کرد: «خود ما هم تحت فشاریم. هزینه‌های زندگی بالا رفته، ولی دستمزد ما به اندازه کافی زیاد نشده. گاهی مجبوریم انعام بخواهیم تا دخل و خرج‌مان جور شود».

این فشار اقتصادی، تبعات اجتماعی نیز به دنبال داشته است. برخی خانواده‌ها برای کاهش هزینه‌ها، تعداد کارگران را کم می‌کنند یا خودشان بخشی از وسایل را جابه‌جا می‌کنند که این امر خطر آسیب به وسایل یا حتی سلامتی افراد را افزایش می‌دهد. همچنین، گزارش‌هایی از افزایش تخلفات برخی شرکت‌های باربری وجود دارد که با شگردهایی مانند اضافه کردن هزینه‌های غیرمنتظره یا تأخیر در تحویل، فشار بیشتری به مشتریان وارد می‌کنند.

  مقایسه با سال گذشته و راهکارهای پیشنهادی

مقایسه هزینه‌های اسباب‌کشی در سال ۱۴۰۴ با سال ۱۴۰۳ نشان‌دهنده افزایشی قابل‌توجه است. به‌طور میانگین، هزینه جابه‌جایی با نیسان‌بار ۳۳درصد، خاور ۴۰درصد و دستمزد کارگران ۳۶درصد افزایش یافته است. برای مثال، جابه‌جایی یک واحد مسکونی با خاور و ۴ کارگر که در سال گذشته در مناطق مرکزی تهران حدود 2 میلیون تومان هزینه داشت، حالا به 2 میلیون و 800هزار تا 3 میلیون و 200هزار تومان رسیده که در مناطق گران‌تر، این هزینه‌ها حتی به 4 میلیون تومان نیز می‌رسد.

برای کاهش این فشارها، کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که خانوارها پیش از اسباب‌کشی، استعلام قیمت از چندین شرکت باربری بگیرند و خدمات را مقایسه کنند. همچنین، بسته‌بندی مناسب وسایل توسط خود افراد می‌تواند زمان کار کارگران را کاهش داده و هزینه‌ها را پایین بیاورد.

استفاده از اپلیکیشن‌های باربری که امکان محاسبه آنلاین هزینه‌ها را فراهم می‌کنند، نیز می‌تواند به برنامه‌ریزی بهتر کمک کند. دولت نیز می‌تواند با نظارت دقیق‌تر بر تعرفه‌های شرکت‌های باربری و جلوگیری از افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها، بخشی از این فشار را کاهش دهد.تعیین سقف قیمت برای خدمات باربری در مناطق مختلف تهران و اجباری کردن ارائه فاکتورهای شفاف، از دیگر راهکارهای پیشنهادی است.

 از چالش‌ لجستیکی تا معضل‌ مادی

اسباب‌کشی در تهران‌ که روزگاری تنها یک چالش لجستیکی برای خانواده‌ها بود، حالا به یک معضل اقتصادی برای بسیاری از آنها تبدیل شده است. افزایش ۳۰ تا ۴۵درصدی هزینه‌ها نسبت به سال گذشته، تفاوت‌های قیمتی بین محله‌ها و فشارهای ناشی از تورم، جابه‌جایی را به تجربه‌ای پرهزینه و استرس‌زا بدل کرده است. در این میان، خانواده‌های کم‌درآمد و مستأجران بیش از همه تحت فشار هستند. با این حال، با برنامه‌ریزی دقیق، مقایسه قیمت‌ها و نظارت بهتر نهادهای مسئول، می‌توان امیدوار بود که این بار سنگین تا حدی سبک‌تر شود اما تا آن زمان، تهرانی‌ها همچنان باید با این کابوس مالی دست‌وپنجه نرم کنند.