قیمت مسکن در تهران؛ 10 میلیارد برای یک خانه 80 متری!
به گفته کارشناس بازار مسکن، تقاضای مصرفی در بازار مسکن به کمترین سطح در دهه‌های اخیر رسیده و تنها ۱۵ درصد از خانوارهای جوان توان خرید مسکن دارند
تریبون اقتصاد_بازار مسکن ایران در سال ۱۴۰۴ با یکی از عمیق‌ترین رکودهای دهه‌های اخیر مواجه شده است. بر اساس اظهارات فردین یزدانی، کارشناس باسابقه حوزه مسکن، توان خرید خانوارهای جوان به پایین‌ترین سطح ممکن رسیده و تنها ۱۵ درصد از خانواده‌های تازه‌تشکیل‌شده می‌توانند وارد بازار خرید ملک شوند.
افت تاریخی تقاضای مصرفی در بازار مسکن
به گزارش اکو ایران، یزدانی از وجود سه نوع تقاضا در بازار خبر داد: تقاضای مصرفی برای سکونت، تقاضای سرمایه‌ای برای کسب درآمد و تقاضای آینده‌نگر با انگیزه سودآوری در بلندمدت. اما او تأکید کرد که در حال حاضر، تقاضای مصرفی به‌شدت افت کرده و در پایین‌ترین سطح تاریخی قرار دارد.
او با اشاره به قیمت‌های نجومی در بازار توضیح داد: «در تهران، قیمت هر مترمربع واحد نوساز به ۱۲۰ تا ۱۳۰ میلیون تومان رسیده است؛ یعنی برای خرید یک خانه ۸۰ متری، به حدود ۱۰ میلیارد تومان نقدینگی نیاز است. حتی در سطح کشور، با میانگین ۷۳ میلیون تومان برای هر متر، خرید همان خانه حدود ۶ میلیارد تومان هزینه دارد که از توان اغلب خانوارها خارج است.»
بر اساس مطالعات این کارشناس، در دهه ۱۳۸۰ حدود ۴۰ درصد از خانوارهای با سرپرست زیر ۴۰ سال مالک خانه خود بودند، اما این رقم در سال ۱۴۰۰ به حدود ۲۵ درصد کاهش یافته و ۷۵ درصد به اجاره‌نشینی روی آورده‌اند؛ آماری که زنگ خطر جدی در حوزه سیاست‌گذاری مسکن است.
بحران نقدشوندگی در سمت عرضه
یزدانی همچنین به چالش بزرگ عرضه‌کنندگان در بازار اشاره کرد و گفت: «بسیاری از فروشندگان حاضرند واحدهای خود را با قیمت حداقلی بفروشند تا نقدینگی‌شان را آزاد کنند. اما رکود تقاضا باعث شده تا همین تلاش‌ها نیز به نتیجه نرسد.» او افزود: «تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران همچنان در بازار فعال هستند، اما این گروه نیز در مقایسه با گذشته بسیار کوچک‌تر شده‌اند.»
یزدانی در ادامه با ارائه برآوردی دقیق اظهار داشت: «فقط حدود ۱۵ درصد از خانوارهای جوان امکان ورود به بازار خرید مسکن را دارند. این یعنی تقاضای واقعی به سطح حداقلی رسیده و چشم‌اندازی برای بهبود فوری آن وجود ندارد.»
تقاضای سرمایه‌ای و رفتار فرصت‌طلبانه
در شرایط فعلی، تقاضای سرمایه‌ای نیز در دو بخش محدود فعال است: گروه اول با هدف دریافت اجاره و گروه دوم با نگاه به افزایش ارزش دارایی. اما با توجه به نبود چشم‌انداز رشد قیمت، گروه دوم تقریباً از بازار خارج شده‌اند. با این حال، برخی فرصت‌طلبان به‌دنبال خرید واحدهایی با قیمت پایین‌تر از بازار هستند، اما تأثیر این گروه بر روند کلی بازار، ناچیز توصیف می‌شود.
یزدانی از تحولی مهم در بازار اجاره نیز پرده برداشت و گفت: «در تهران، بسیاری از خانوارها تمایلی به اجاره‌نشینی ندارند و ترجیح می‌دهند به حاشیه کلان‌شهرها یا شهرهای شمالی کشور مهاجرت کنند؛ به‌ویژه کسانی که نیاز به حضور روزانه در پایتخت ندارند.»
به گفته او، در شهرهای بزرگی مثل اصفهان، مشهد و شیراز نیز میل به حاشیه‌نشینی افزایش یافته است؛ مسئله‌ای که منجر به رشد سکونتگاه‌های غیررسمی و افزایش پراکندگی بازار مسکن شده است.
رشد اجاره‌بها در حاشیه شهرها
او افزود: «با افزایش تقاضا برای سکونت در مناطق حاشیه‌ای، اجاره‌بها در این مناطق رشد قابل‌توجهی داشته و فاصله قیمتی با مناطق مرکزی کاهش یافته است، اگرچه همچنان شکاف معنادار باقی‌ست.»
در پایان، این کارشناس در پاسخ به سؤالی درباره خانه‌های خالی گفت: «آمار دقیقی در دست نیست، اما مشاهدات نشان می‌دهد که بسیاری از واحدهای لوکس در تهران، خالی مانده‌اند و مالکان به‌دنبال فروش آن‌ها هستند؛ واحدهایی که به دلایل مختلف از چرخه مصرفی بازار خارج شده‌اند.»
لینک صفر
