از تاندربرد تا الدورادو؛ لوکس‌ترین کوپه‌های افسانه‌ای آمریکا
نمادهای جاودانه صعت خودرو در جنگ جهانی دوم را می‌توانید در این گزارش ببینید
تریبون اقتصاد_دهه‌های ۵۰ و ۶۰، دوران هیجان‌انگیزی برای صنعت خودروی آمریکا بود. مهندسان با پیشرفت‌های چشمگیر، پیشرانه‌هایی قدرتمندتر طراحی کردند و طراحان با خلاقیت خود، ظاهر خودروهای تولیدی را متحول ساختند. در این میان، کوپه‌های لوکس به‌عنوان نمادهایی از تجمل و پرفورمنس، به اوج رسیدند و شاهکارهایی خلق شد که تا امروز در یادها مانده‌اند. در ادامه، پنج کوپه لوکس نمادین از این دوران را بررسی می‌کنیم.
لینکلن کانتیننتال مارک II سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷
به گزارش پدال، فورد پس از توقف تولید لینکلن کانتیننتال در سال ۱۹۴۸، جانشینی برای آن معرفی نکرد اما در سال ۱۹۵۳، فشارهای داخلی و تقاضای عمومی، مدیران فورد را وادار کرد تا توسعه یک کانتیننتال جدید را تأیید کنند. نتیجه، کانتیننتال مارک II بود که در پاییز ۱۹۵۵ در نمایشگاه خودروی پاریس با مدل ۱۹۵۶ رونمایی شد. این خودرو به‌جای برند لینکلن، تحت بخش جدید «کانتیننتال» عرضه شد. این کوپه دو در با طراحی پیشرو، کابین مجلل و سواری نرم، یکی از بهترین خودروهای لوکس جهان در زمان خود بود. پیشرانه ۶ لیتری V8 لینکلن با ۱۶ سوپاپ، در سال ۱۹۵۶ قدرت ۲۸۵ اسب بخار و در سال ۱۹۵۷ قدرت ۳۰۰ اسب بخار تولید می‌کرد. کانتیننتال مارک II در دو سال تولید شد ولی با وجود عمر کوتاه، این خودرو به یکی از نمادین‌ترین کوپه‌های لوکس آمریکا تبدیل شد.
کرایسلر 300B سال ۱۹۵۶
کرایسلر در سال ۱۹۵۵ مدل C300 را معرفی کرد تا سبد محصولات خود را با یک کوپه لوکس گسترش دهد و هم‌زمان خودرویی برای مسابقات نسکار ارائه کند. این خودرو با پیشرانه V8 فایرپاور، اولین موتور تولیدی آمریکایی با قدرت ۳۰۰ اسب بخار بود. یک سال بعد، کرایسلر مدل به‌روز شده 300B را معرفی کرد. از نظر ظاهری، 300B شباهت زیادی به C300 داشت، اما اضافه شدن باله‌های عقب آن را متمایز کرد. مهم‌ترین بهبود اما در پیشرانه صورت گرفت. موتور ۵.۸ لیتری فایرپاور همی V8 با قدرت ۳۴۰ اسب بخار، قدرتمندترین پیشرانه در خودروهای تولیدی آمریکا در آن زمان بود. نسخه‌ای با نسبت تراکم بالاتر نیز به‌عنوان آپشن ارائه شد که ۳۵۵ اسب بخار تولید می‌کرد. این کوپه لوکس برای ثروتمندان علاقه‌مند به سرعت جذاب بود و مانند مدل قبلی، در سری نسکار موفقیت‌های چشمگیری کسب کرد.
فورد تاندربرد کوپه سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰
فورد تاندربرد در فوریه ۱۹۵۴ در نمایشگاه خودروی دیترویت رونمایی شد و اولین خودروی دونفره فورد از سال ۱۹۳۸ محسوب می‌شد. این خودرو که برای رقابت با شورلت کوروت طراحی شده بود، موفقیت خوبی کسب کرد اما برای پیشی گرفتن از رقیب، فورد در نسل دوم دو صندلی عقب و آپشن‌های لوکس بیشتری اضافه کرد. این نسل که تا پایان سال ۱۹۶۰ در نسخه‌های کوپه و کانورتیبل تولید شد و از یک خودروی اسپرت به یک خودروی لوکس شخصی تبدیل شد. طراحی ظریف بدنه و کابین مجلل، گواه این تغییر بود. پیشرانه ۵.۸ لیتری V8 با ۳۰۰ اسب بخار قدرت، عملکردی مناسب ارائه می‌داد و در سال ۱۹۵۹، پیشرانه ۷ لیتری با ۳۴۵ اسب بخار به‌عنوان آپشن اضافه شد. نسل دوم تاندربرد یکی از موفق‌ترین و نمادین‌ترین نسل‌های این نام تجاری شد. فورد درمجموع یازده نسل از تاندربرد تولید کرد، اما برای بسیاری، نسل دوم همچنان بهترین است.
بیوک ریویرا گرن اسپرت سال ۱۹۶۵
بیوک ریویرا در سال ۱۹۶۲ معرفی شد و هدف آن رقابت با فورد تاندربرد در بخش خودروهای لوکس شخصی بود. این خودرو با طراحی شیک و مدرن، موفقیت خوبی کسب کرد و بیوک در سال‌های بعد به بهبود آن ادامه داد. در سال ۱۹۶۵، آخرین سال عرضه نسل اول ریویرا، بیوک پکیج گرن اسپرت را معرفی کرد که تمرکز بیشتری بر پرفورمنس داشت. ریویرا ۱۹۶۵ با ویژگی‌های ظاهری جدید، مثل کاورهای برقی دوتکه چراغ‌های جلو، یکی از زیباترین کوپه‌های لوکس زمان خود بود؛ اما نقطه قوت اصلی، پکیج گرن اسپرت بود که شامل بهبودهای عملکردی، به‌ویژه پیشرانه ۷ لیتری سوپر وایلدکت V8 با ۳۶۰ اسب بخار بود. این کوپه لوکس اسپرت شتاب صفر تا ۹۷ کیلومتر بر ساعت را در کمتر از ۷.۵ ثانیه و مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۵.۳ ثانیه طی می‌کرد و به یکی از کوپه‌های عضلانی لوکس نمادین تبدیل شد.
کادیلاک الدورادو سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰
الدورادو از سال ۱۹۵۳ یکی از برترین مدل‌های کادیلاک بود. در سال ۱۹۶۷، این مدل با طراحی کاملاً جدید و به‌صورت یک کوپه دو در با انتقال قدرت دیفرانسیل جلو معرفی شد. الدورادو بر پایه پلتفرم E-body ساخته شد که یک سال قبل در اولدزمبیل تورنادو و نسل دوم بیوک ریویرا استفاده شده بود. بدنه کمی پایین‌تر و طراحی تیز و ظریف، این خودرو را به یکی از زیباترین کوپه‌های زمان خود تبدیل کرد. این کوپه لوکس با آپشن‌های متعدد، ابتدا با پیشرانه ۷ لیتری V8 کادیلاک با ۳۴۰ اسب بخار عرضه شد. در سال ۱۹۶۸، این پیشرانه با نسخه ۷.۷ لیتری با ۳۷۵ اسب بخار جایگزین شد. سپس در سال ۱۹۷۰، کادیلاک پیشرانه ۸.۲ لیتری با ۴۰۰ اسب بخار را معرفی کرد که در آن زمان، بزرگ‌ترین پیشرانه در یک خودروی تولیدی آمریکایی محسوب می‌شد. نسل هشتم الدورادو موفقیتی بزرگ برای کادیلاک بود و به یکی از نمادین‌ترین کوپه‌های لوکس تاریخ آمریکا تبدیل شد.
